#Zurych (Szwajcaria) - czyli jak tu nie zakochać się w bogactwie?

Podróże lubią się kiedyś kończyć. I tak dotarłyśmy do ostatniego miasta w naszej noworocznej podróży. 9 stycznia, a my dotarłyśmy do 3go państwa w samym roku 2020! Ktoś tu chce się pokusić o rekord 😂 A pamiętajmy, jaki Nowy Rok, taki cały rok 😃

Lindenhof
Fot: Patrycja Klimczuk (@partycjaa07 / @pstryk_photo)

Zurych - największe miasto Szwajcarii i główny ośrodek gospodarczy. Co to znaczy? Że to tutaj dzieją się największe pieniądze tego państwa! Przedzielone rzeką, przy jeziorze, z widokiem na góry i lokalnym szczytem, ale jego największe bogactwa kryją się w sklepach największych światowych marek, czy centrach bankowych. Szwajcaria to miasto prawa i tak samo jest z Zurychem. Jeśli nie jest napisane, że coś możesz, to znaczy, że nie możesz. Miasto jest czyste, wszystko działa jak w szwajcarskim zegarku, a ludzie są szczęśliwi.

🌍 Lista miejsc do zobaczenia i zrobienia:

Lindenhof
Jest to punkt widokowy na rzekę i okoliczne budynki. Jeden z najładniejszych w Zurychu, znajduje się po lewej stronie rzeki.

Lindenhof

Niederdorf
Natomiast po prawej stronie jest Niederdorf. Warto tu pobłądzić pomiędzy uliczkami, by móc nacieszyć się specyfiką miasta. Dzięki temu można zobaczyć niezwykłe rzeczy, jak krowę wiszącą z balkonu, czy Pana mieszającego ziarenka kawy. Uliczki są wąskie, kamienice kolorowe, a drogi zamknięte dla samochodów.

 

Niederdorf

Niederdorf

Uteliberg
Niezbyt wysoka (871 m n.p.m.) góra, z której rozpościera się widok na całe miasto, jezioro, a także Alpy. Droga na nią prowadzi przez zalesioną ścieżkę, lekko żwirową. Idealna na spokojny spacer, więc żeby się nie nudzić, schodziłyśmy drogą nienormalną, przeznaczoną dla rowerów górskich. Dzięki czemu utonęłyśmy w błocie. Ale czego się nie robi dla przygody? 😅

droga na górę (po lewej) - droga na dół (po prawej)

Uteliberg

Uteliberg

Uteliberg

Jezioro Zuryskie
Odrobina morza w kraju śródlądowym. Mnóstwo statków wycieczkowych, mew i łabędzi. Przy tej pięknej pogodzie, którą nam zaoferował styczeń - można się było poczuć jak na plaży. (Żartuję - wiało przeraźliwie 😬)

Jezioro Zuryskie

Jezioro Zuryskie

Jezioro Zuryskie

Rzeka Limmat
Oba brzegi rzeki gwarantują dobre widoki na architekturę Zurychu. Mimo, że nigdy nie był on tworzony, by zainteresować turystów, a biznesmenów, spacer wzdłuż rzeki dzielącej miasto jest wart chwili. 

Rzeka Limmat

Rzeka Limmat

Kościół Grossmünster
Katedra znajdująca się na prawym brzegu Limmat, z dwiema wieżami. 

Kościół Grossmunster

Kościół Fraumünster
Kościół po przeciwnej stronie rzeki - na jej lewym brzegu, z jedną wieżą. 

Kościół Fraumunster

Politechnika
By nawet podczas wyjazdu przez chwilę poczuć się jak student - zawsze odwiedzamy jakąś uczelnię. A z tej rozciąga się widok na miasto. Nam udało się trafić akurat na zachód słońca - idealny moment na nacieszenie się urokami miasta po raz ostatni.

ETH

ETH

Nocleg
Czwartym i ostatnim hostem (tylko 2 razy spałyśmy w hotelach) był Ozkan. Gdyby nie powiedzenie, że głupi ma szczęście, to bym nie uwierzyła, że może się nam kolejny raz trafić tak niezwykły host. Ozi to nauczyciel, młody, ale artysta. Mieszkanie zadbane, czyste, a na środku hamak! A na kolację fondue - zrobione przez hosta. A po kolacji - koncert jazzowy z dancingiem w jakimś hipsterskim barze. Brzmi jak historia z filmu? Nie, to życie. Życie z którego staramy się z Patsoną czerpać całymi garściami, a los oddaje nam z nawiązką.






Dzięki Zurychowi można nabrać ochoty, by zobaczyć dalszą część Szwajcarii. Nam zabrakło już czasu. To jednak powód by wrócić i zobaczyć, co jeszcze ten bogaty kraj ma do zaoferowania.

Zurych możecie podziwiać tu 🠟

https://www.youtube.com/watch?v=_RrcbgRN1_4

Do Polski wracałyśmy autobusem przez około 18 godzin. I nie byłby to większy problem, gdyby w międzyczasie nie chęć zabicia niektórych seniorów. To była trochę podróż jak w podstawówce. Jedna pytała pilotkę, czy może się przesiąść, druga, czy można prosić Panią, która siedzi przed nią, żeby podwyższyła siedzenie, bo ją w nogi gniecie (oczywiście nie, bo ta Pani leży, a jak tamtej przeszkadza to niech się sama przesiądzie), trzecia narzekała, że gorąco, czwarta mało ludzi nie pozabijała, tak z jednego autobusu do drugiego biegła z walizką, a piąta z szóstą i dziesiątą robiły taki przekrzykujący się jazgot, której to walizki ma kierowca nie wyciągnąć, że nie dało się przedostać po swoją własną. Z ogromną przyjemnością powitałyśmy ponownie warszawskie powietrze. Byle do kolejnego!